Türkiye’de din bir inanç doktrinine vakıf olmaktan öte tamamen yalapşap bir kültür ürünüdür.
insanların çoğu günde beş vakit ne yakardığını bilmeden taklid-i bir imanın bir derde derman olmayan ritüelleriyle zamanlarını harcar.
Bu işi en profesyonel olarak yapanlar kurumsallaşmış kompedanları bile kamu*, özel* hiç farketmez cemaat önünde lvl 130 wizard gibi en öfke dolu sesle ve ilginç bir şekilde emir kipiyle bağıra çağıra dua ederler! Yemin ediyorum ben tanrı olsam alayınızı helak ederim lan! insan az nazik olur, Allahım bana cennet ver ne lan! Ooooldu!
Oysa çocukların duaları öyle saf samimi ve temiz ki, din ruhlarını kirletmeden önce istisnasız hepsi Allahım nolur beni de cennetine alır mısın der.
Yani aslında çok dindar olmak o kadar da iyi değil, bence dinin endüstriyelleşmemiş amatör bir yanı hep kalmalı.*
