-gulmek bir halk guluyorsa gulmektir.
edip cansever-mendilimde kan sesleri
neyi anlatayım edip abi? o cok inandıgım dagların kac defa sehre indigini mi? yolları camurdan, insanların camurdan oldugunu mu? dustugunde tekme atmak icin sıraya girdiklerini mi? neyi anlatayım? beyoglu nun eski beyoglu olmadıgını mı? her seyin gidici ve gecici olduguna inanmamızı istemelerini mi? insanların kotu, benim yıkık oldugumu mu?
avcunu yalarsın. anlatmıcam.
sıla-yalın calıyor su an evde. ver o zaman gomleklerimi. karanfillli bir purom var. onu tutturuyorum. sutlu filtre kahve iciyorum. sabah 1:30 civarı. uykudan yeni uyanmısım. bende hep inadına umut:) kendime caldıgım bi bes dakika bile o kadar degerli ve umut dolu ki..
-beni yıldıramazsın. beni yenemezsin. yok oyle karanlıkları baglanmak, aynı gokyuzu altında bir umuttur yasamak!
