Şarkı zaten çok iyi, çok severim ama bu ikili uzun uzun düşüncelere saldı beni.
Ayşegül Aldinç sanki o büyük aşkın bitişinin üzerinden yıllar geçmiş, aklına o geldikçe hâlâ bir yanı sızım sızım sızlar halde, çok zor zamanlar yaşamış ama artık bitişi kabullenmiş gibi sakin sakin söylerken
Ceylan Ertem ise son nakaratta acısı daha taze, her şeye rağmen içinde bir umut beslercesine, haykırırcasına söylemiş. "Geçti geçiyor demimiz, gel, vazgeç!" diye bir şeyleri çözebilmek için çırpınıyor gibi hissettim.
Ya da ben artık her şeye farklı bir duyguyla bakar oldum, bilmiyorum.
Ben ise kendimi Ceylan Ertem gibi hissediyorum.
Ama işte şarkının da dediği gibi:
"Bir tek gördüğüm, çözülmez bir kördüğüm aramızda.
Bir garip eşikteyiz, taş duvar aşılmıyor."
