Annem Kendine hiç değer vermiyor. Hiç konfor alanının ve standartlarının üstüne çıkmadı. Kendini iyileştirmek için bir çabası olmadı. Tansiyon, şeker, kolestrol, anksiyete, hipotiroidi, huysuz ayak sendromu ve vertigosu var. 2 kez anjiyo oldu bir kere de beynimdeki damar tıkanıklığı yüzünden yoğun bakımda kaldı. Hep hasteneye gider ve günde 8-10 ilaç alır. Hala berbat beslenir ve sigara içer. Ms olabileceğini söylemiş doktor beyninde iki adet lezyon varmış. Hayatına ilaç kutusuna birkaç ilaç daha eklenmesinden fazla değişiklik yapmayı planlamıyor. Berbat bir çocukluk geçirmiş ve hala kabullenemedi. Değiştiremediği şeyleri unutmayı başaramadı.
Babam cahil bir adamdır. 16 yaşında annesini kaybetmiş ve 5 kardeşine dedem yalnız bakmış. Sevgi görmemiş. Özgüven, özsaygı, hak, değer bilmeyen bir adamdır. Dünyaya geldiysen başkasına boynunu eğip hizmet etmek, fizyolojik ihtiyaçlarını minimum düzeyde karşılamak ve ibadet etmek için varsındır. Hiç unutmuyorum pandemide üniversiteden geldim depresyonum 10/8 kadar kötü. Evde kötüyüm ve yüzüm asık. Bana senin ne derdin olabilir ki evde oturuyorsun demişti. O gün bütün saygımı kaybettim ona karşı. işten çıktım kızdı. Gül gibi işin vardı dedi. Gül gibi iş dediği elden maaş yarım sigorta günde 10 saat çalışma saati ve pasifize edilmeye çalışmam. Bunları ve aşağılanmayı kabul etmediğim için kavga edip çıktım ve bu onun için yanlış bir şey çünkü ona göre maaşını veren adam efendindir ve ne olursa olsun boynunu eğip tamam efendim diyip işime devam etmelisin. Kendine aldığın 2. Bir çift ayakkabı ya da pantolon aşırıdır. iş çıkışı yorgunlukla içtiğim bir bardak kahve israftır.
Ablam 15 yaşlarında tarikatlarda büyüdü. Hafız olucam diyip kafayı sıyırıp çarşaf giydi ve eşi onu hafız ve çarşaflı olduğu için “aldı”. 18 yaşında evlendi 19 ve 27 yaşında doğurdu. hiçbir el becerisi yok. Hayatta tek başına kalamaz.
Aileme ve tüm aşağılık akrabalarına tek teşekkürüm aşağılık bir hayat gözlemlemesini bana sunmaları. Hepsi o kadar ve yanlıştı ki sıyrılmaya ant içmiştim.
