bu kadar saçmalık, anlamsızlık, can sıkıntısı dolu bir süreçte hiç de şaşılmayan gelişme. robotik tecrübelerin hayat diye bir şeye dönüşerek rutin halini aldığı, kendi kararlarımızla gelişmeyen gereksiz anılara sahip olabildiğimiz, istemediklerimizin sürekli karşımıza çıkıp, istediklerimizin ya yabancılarda olduğu ya da kaybolduğu karanlık ve uzun bir delikte yaralanarak yuvarlanıyoruz. kimse bize ne istediğimizi sormuyor, bununla ilgilenmiyor.
böyle bir anlamsızlık yığını içerisinde yapılabilecek en güzel şey inadına keyiflerimizi bitirmeden eve dönmemektir. evren size nanik yaparsa siz de ona nanik yapın. sizi yenip çılgın kahkahalar atmasına izin vermeyin. sevdiğiniz rolü oynayın ve tehlikeli olun.
