Eskisi gibi hissetmeyi çok özledim. Derdimin FIFA oynamak olduğu. Uyumak istediğim zaman gözlerimi kapatmanın yeterli olduğu. Haftada bir kıyafet aldığım. Kendimi aynada görünce “o kadar da kötü değilim be” diyebildiğim. Dinlediğim şarkıdan, içtiğim sigaradan, gittiğim mekanlardan keyif aldığım anları da çok özlüyorum. Şimdi ise sürekli erteleyen, güzel şeyler hissetmenin nasıl hissettirdiğini unutan bir varlığım. Eski fotoğraflarımdaki o gerçek gülüşü ve önüne gelene güvenebilecek kadar yıpranmamış olan kendimi çok özledim.
