az önce vuku bulun hadise. artık bende herkes gibiyim. yalnız bir panda ya da üzgün bir koala gibi. her şey aniden oldu. ''aşkım bilgisayarda neye bakıyorsun ?'' dedi. ''hiiç'' dedim ama ekrana bakmak istedi. aniden ekranı kendine çevirdi ve kedim şerafettini uykusundan uyandıracak şekilde çığlık attı.
''nasıl yaparsın ya ?'' dedi ben de ''aşkım valla nezih yer'' dedim. sol frame'de osurmak başlığını gördü ve kapıyı çarpıp gitti. ne yapmalı ? arayım mı hemen ? yoksa sonra mı yazayım ? bilmiyorum artık bu saatten ne olur gerçi. çocukta bekliyorduk, evlenecektik...
