insanı üzen durum. mesela ailemle bile tartışamıyorum. bir sorunumdan bahsetmek istediğim zaman onlar da sorunlarından bahsediyor. bazen kardeşim benim söylemediğim şeyleri söylüyor, bunları söylemediğimi belirttiğim halde yine de konuşmaya devam ediyor, sonunda sonuç bulmadan noktalıyoruz. cidden tartışmalardan kaçınma sebeplerimden biri de budur.
bir de eskiden çok sevdiğim, şu anda '' olmasa da olur '' statüsünde bir arkadaşım var, o da bir konuda şikayetimi ya da fikrimi belirttiğim zaman bazen sinir bozucu biçimde '' tamam tamam '' derdi arka arkaya. zaten eleştiri de kabul etmezdi.
anlaşılmamak beni çok yoruyor. demin de muhabbet kuşunun suluğuna su doldurdum, su kabını takmak için çevirince su döküldü. kardeşim '' dökmeseydin '' dedi, ben de '' bu bir fizik kuralı, nasıl dökmeyeyim ? '' diye sordum. '' biz dökmüyoruz '' dedi, ben de '' öyle bir şey olamaz '' dedim. '' bu tuhaflıklar da benim başıma geliyor '' dedim, '' evet bütün dünya sana karşı '' dedi, '' iyi de ben böyle bir şey demedim ki sen söylüyorsun '' dedim, kötü kötü baktı gitti. hey Allahım ya ! yine aşamadık şu olayı !
