"gurbet benim icimdedir" o kadar iyi verilmis ki.. magraben bir cezayirli tanımıstım. yani cezayir in azınlıgından. bana demisti ki "fransa da beni arapsın diye asagılıyorlar, cezayir'de magrabensin diye.. hicbir yere ait olamıyorum.."
tam da bunun filmidir dedemin insanları.. istiklal marsını katiyen yarıda bırakmayacak kadar vatan sevgisiyle dolu olup sinirlendiginde yununca kufredecek kadar karmasık insanların filmidir. o kadar guzel bir is cıkarmıslar ki.. filmin aglatmadıgı kısmına da katılmıyorum. ben hungur hungur birkac yerde agladım.
dede figuru sahane bir figur. guclu, keyifli, neseli, guleryuzlu, iyicil, yardımsever, sosyal, humanist, kibar, saygılı.. filmde de dedikleri gibi "bu dunya icin fazla nazik.." zaten bu dunyada kendini fazlalık gibi hissetmesi hep bu fazla inceliginden olmadı mı?
yanına aldıgı cırak cocuga taptım. nasıl bir saflık, mertlik, guzelliktir o cocuktaki? nasıl bir insan sevgisi doluluktur? kız kardesine diger ona uzunca sure ters davranan cocuk icin, ozan icin "o da senin abin" demis ya, bittim orada.. nasıl bir ici temizliktir bu? fransızların dedigi gibi sanırım: "iyilik er ya da gec karsı tarafta da iyiligi dogurur.." ne olur oyle olsun. sırf filmlere has olmasın boyle seyler..
"vatanı satıyorlar.. vatanı satıyorlar.. herkes nereye saklandı?"
"deli degil o. aklı farklı calısıyor.."
"senin kalbin kotu cocuk.. kalbini duzelt."
"metafor nedir?"
"valizleri sevmem. ayrılık getirirler.."
ve su an aklımda kalmamıs onlarca guzel detay.
dedenin denize attıgı mesaj sisesi yunan kıyılarına ulastı ya orada gulumsedim ben.
guzel insanların isleri rast gidermis derler.
hem hayatın gizli bir dengesi var.
--- spoiler ---
cok yasa cagan ırmak.
bu ulkedeki en sevdigim yonetmen olacaksın.
