depresyon. zaten hayatımın son 20 yılından pek bir şey anlamadım. aksine insanlara kolay güvenilmemesi gerektiğini, kadınların istediği erkekle yakınlaşıp istemediği erkeği tanımadan, dinlemeden yok saydığını, ince düşüncesizlik ve egoizmin artışını gördüm. daha da umutsuz hissediyorum. bazen terapiyi bırakasım geliyor çünkü terapistimin çabalarının boşa gittiğini hissediyorum. anlamsız bir hayat yaşatmaması için Allah' a yalvarıyorum ama her gün aynı saçmalık, anlamsızlık, sıkıcılık içerisinde sürüklenmeye devam ediyorum. terapistin dediklerine uyacağım ama mutlu olsam da o benim istediğim mutluluk olmayacak, içime sinmeyecek. zaten aşk ve seks konusunda tavsiye verenlerden nefret ediyorum. çünkü içime sinen ve umut veren bir tavsiye gelmiyor. kafa uyumuymuş. yahu ben yalnız başıma daha iyiyim, hoşlanmadığım bir kadınla neden kafa uyumu yüzünden bir arada olayım ? kaldı ki onu en yakın arkadaşım düşünsün çünkü kadınlarla her türlü macerayı yaşadı. istediğini seçip istediğini siktir eden yakışıklı erkekler, güzel kadınlar, yer vermeyenler, yol vermeyenler, sıraya girmeyenler, hayvanlara eziyet edenler, hayatımı istemediğim hale getiren herkesten nefret ediyorum.
