Tanrı varsa ve bir noktadaysa bu problem olur. Tanrı evrenin dışındaysa o şeyi yaratan bir şeyi de düşünebilirdik. Dünya, evren ve evrenin dışındaki tanrı. O zaman tanrının dışında da bir şey olmalı. O şey de tanrıdan üstün olmalı. Tanrıdan üstün olan tanrının bulunduğu noktanın da üstünde bir tanrıyı düşünebilirdik. Yani tanrının dünya ve evrenden bağımsız olarak bir noktada varolduğunu düşünmek sonsuz bir tanrı kapsamını kabul etmektir. Tanrıdan üstün tanrı kavramını kabul etmek birçok tanrıyı kabul etmek olur. O zaman tanrı kavramının içi anlamsız ve tutarsız kalır.
Tanrı dünya evren ve diğer her şey olsaydı. Her şey tanrının içinde olurdu. Her element ve her tek tekler tanrının içinde ve parçası olur. Gezegen kaymaları, karadelikler, meteor yağmurları. Ahlaki çöküntü yaşamış insanlar, felaketler, vahşi hayvanlar, birbirini parçalayanlar. Tüm bu kötü şeyleri tanrının içinde kabul etsen o zaman yine tanrı kavramı anlamsız, içi boş ve tutarsız kalır.
Tanrı yok ve kavram olarak içi boş, açık-seçik asla olamayacak bir kurgudur.
