Kafamı yastığa koyunca kendi kendimle tartıştım, büyük mevzu çıktı, kendimi odadan attım, Fransız balkonmuş meğer, şu an ruhum stratosferde, bedenim yalandan bir huzur hissiyatı versin diye mavi cam mozaik bezeli kolpa bir havuzun klorlu zemininde beyler.
Sabahın 6’sında anne babası binbir günahın gecesinde sarmaş dolaş uyuyan bir velet güneş yanığı omuzlarını Aydemir Akbaş gibi dikeltip kaçak göçek havuza giderken farkedecek beni!
