Biraz edebiyat gibi olacak ama içinizde bir şeyler öldüğünde de aynı duyguları yaşarsınız. Ölmek biyolojik bir eylemden çok sanki geri dönüşü olmayan her durum için geçerli bir koşut sanki.
Bir kağıt parçası yandığında sizin için ölmüştür artık. Ama üzerinde okuduğunuz yazı zihninizde yaşamaya devam eder. Ya da hiç bitmeyecek sandığınız mutluluğunuz bir gün gelip hüzne dönüşmüşse o da ölmüştür. Sadece hatırası kalır.
Ölüm, hatıralarda yaşayan ama eskisi gibi yanı başımızda olmayan her durum için geçerli bir veda konsepti gibi.
Ve herkesin zihnine her geçen gün bir kabir daha ekleniyor.
