bundan yıllar önce ayrı olduğumuz o dönemde, günün birinde işten çıkmış eve dönüyorum. hava buz gibi, aklımda yine tabi ki 'o' var. düşüne düşüne yürüyorum eve.
bir şarkı çalıyor sonra, "sesini duymayı özledim." diyor şarkıda. o an tarif edemeyeceğim bir üzüntü hissediyorum.
her bir ayrıntısını hatırlıyorum hala ama sesini zar zor hatırladığımı fark ediyorum. yolun devamını ağlayarak yürüdüğümü hatırlıyorum, "sesini zar zor hatırlıyorum artık. sesini unutmama izin verecek zamandır yoksun. ama ben hala seni çok seviyorum. sesini unutmak istemiyorum." diye.
