nasıl düştüğünü anlamaya çalışan bünyenin yaptığı refleks bir harekettir. küçüklüğümüzden kalma bir davranışta olabilir. şöyle ki, çocukken evde düştüğümüzde ya da sehpaya, masaya v.s çarptığımızda ağlamaya başlardık ve annemiz olmadı babamız olmadı abla ya da abimiz bizi ağlatan nesneye ya da yere kafa göbek dalardı. dövülen eşyayı gördüğümzde psikolojik olarak susardık. bu karmaşık konu ile alakalı olma ihtimalide vardır. ancak yetişkinliğin verdiği erdem ile tutupta sokak lambasına ne bileyim mazgala falan dalacak halimiz olmadığından bakmakla yetiniyoruz. *
