530.
-
yaşanması gerek bedenen gerekse ruhen tahribata neden olacak kadar berbat bir şehir.
yok boğazıymış, yok imkanlarıymış, yok bokuymuş yok püsürüymüş.
en sevdiğim istiklal caddesi bile boğuyor bir zaman sonra.
tek tanımı yığındır bu şehrin. et yığını ki sayısız insanı var, beton yığını ki her yer bina.
yığın yığını çekmiş işte.
ilk fırsatta siktir olup gitmek lazım bu şehirden. arkana bakmadan, acaba ne oldu demeden en acımasız halinle terketmek lazımdır.
mutluluk formülize edilemez evet ama istanbul'da yaşayana önce o şehri terket demen mutluluğun ilk adımı için yeterli.
zenginsen mutlusundur bu şehirde. eğer paran yoksa en sağlam tekmeyi yine bu şehirde yersin...
