3 kez okuduğum arkadaşım gibi hissettiğim karakterdir. oblomov gibi hissederim sık sık böyle zamanlarda gidilmesi gerken bir yere gidilmez aranması gereken biri aranmaz. her şey hızlanır da ben yavaşlarım sanki yetişemeyecekmişim gibi. madem yetişemeyecem neden elimi uzatayım, neden doğrulayım? hayat ben müdahale etmeden de devam ediyor.
