Yaşamak, nefes alıp vermek mi yoksa dünyanın bütün nimetlerinden yararlanabilmek midir? 62 yaşında yengem ilk defa bu sene denize girmiş. O kadar tatlı anlattı ki mest oldum. ilk gün haşema giydiğini, kadınlar plajında olsa da çok utandığını söyledi. Diğer gün mayo giydiğini ama utandığından kıyafetini çıkaramadığını söyledi. Üçüncü gün mayoya geçebildiğini söyledi. Güneşlenmiş bile. Yüzme bilmiyorum yoksa denizden hiç çıkmazdım diyor. Çoğunluk için ne kadar doğal bir süreç, denize girmek, yüzmek. Ama bazılarının ömrünün son çeyreğinde yaşadığı bir keşif.
Yoksun olduklarımıza küfretmekle mi yoksa sahibi olduklarımıza şükretmekle mi geçirmeli bu hayatı? Karar bizim.
