üst katımızda komşunun bebeği oldu. şu an 6 aylık kız bebeği. eşim ara sıra çıkıp kucağına alıp bize getiriyor. annesi babası alışverişe gezmeye giderken bize bırakıyor. elimizde büyüyor desek abartı olmaz.
pembiş pembiş giysileri içinde onu her kucağıma aldığımda, kendimi cennette hissediyorum. insanların bir birine lanet ettiği, kin duyduğu, öldürüp kötülük ettiği, dillerinden düşürmeyip kötülük aracına dönmüş her türlü kutsal şeyler; din, dil, ırk, kimlik, ideoloji, siyaset, menfaat vb olgulardan soyutlanmış adeta bir melek kucağımda oluyor.
eminim cennet o bebek gibi kokuyordur. saatlerce koklamaya doyulamaz ve tarif edilemez bir kokusu var. dizime yatırıp sallayıp uyutmayı çok seviyorum. uyuyana ve uyanana kadar ne sigara ne çay ne yemek aklıma gelmiyor. adeta relax oluyorum, sanki uyku hapı içmişim gibi beni de uyutuyor, tarif edilemez bir huzur dinginlik duyuyorum.
bu hissi bana hiçbir uyuşturucu (bir ara m.ö diyeceğimiz zaman esrardan başka uyuşturucu içmemiştim) hiçbir içki, hiçbir ilaç yaşatamaz.
