geride kalana özlem acıtır insanı, baş cama dayanıp şehri geride bırakmaya başladığında süzülür gözlerinden yaşlar, sanki son yolculukmuş gibi gelir bir daha geri dönülmeyecek geride kalana sarılmak hayal olacakmış gibi...
kimi zaman öylede our giderken arkandan el sallayanlar geri döndüğünde yoktur, yoklukluğunda yok olmuş ve özlemlerini sonsuzluğa bırakmıştır, işte öyle zamanlarda tüm gitmelerine ağlarsın çünkü yüreğin suçlu adleder seni, gidişinle paylaşımları sınırlamış ardında bıraktıklarındn ayrılmışsındır.
başım cama değdiğinde hep bunlar gelir aklıma ve korkarım için için, yokluğumda yok olursa sevdiklerim ve söyleyemediklerim düğümlenirse içimde diye. gözlerimden düşen yaşlar duadır aslında ardımda bıraktıklarımı yeniden bulabilmek adına
