şansım mı diyeyim şanssızlığım mı biledim.
peder de matematik ruhlu bir adamdı. ilkokul öğretmenim de.
aga günde 5 ders vardı. 5 dersin 5 i de matematikti.
böyle bişey olabilir mi?
anlatmayı sevdiğim bir anım var kendisiyle ilgili.
şimdi bunun kırtasiyesi var. bizim dükkanda yakınında. ben arada gidiyorum hiç bişey demeden kırtasiyeye giriyorum. kitaplara bakıyorum sonra çıkıyorum. o da biiey konuşmuyor. önünde bişeyler okuyor falan.
bi gün gene gittim. ortaokul çocuğuna ders veriyor. çocuğu tanıyorum. orta ikiye gidiyor. biz 4 deyiz o zaman ilkokul 4.
çocuğa bi soru verdi. çocuk çözmeye calışıyor.
bana al sen de çöz dedi.
soru denklemle falan çözülebilecek bi soru. biz denklem bilmiyoruz daha.
okudum soruyu havuz problemi tarzında bişey ama tam havuz problemi mi hatırlamıyorum.
başladım ilkokul problem çözme tekniği ile çözmeye. bişey çıkarttım ama emin değilim. dedim ki çözemedim.
baktı. çözmüşün dedi.
o kadar ileri bir matematik kafası oluşturmuştu ki bizde muhakeme yeteneğimizle çok karışık problemleri çözebiliyorduk.
bi tek ben değl sınıfın en az yarısı böyleydi.
gene diyorum günde 5 saat ders var 5 i de matematik. diğer dersleri eve ödev verirdi. sosyalden şu konuyu okuyun. fenden şu konuyu okuyun. o kadar. okurduk. o kadar da dürüsttük ve de öğrenirdik. çünkü o derslerin sınavlarından aldığımız notlar da çok iyiydi.
geçenlerde internette bir resmine denk geldim. yeminle yüzünden zeka fışkıran bir insan. bakarken saygı duyasım geldi.
