şahsimda son senelerde daha da arttı.
eskiden sürekli şehirde yaşadığımdan pek yaz kış farketmezdi. kös kös oturur sıkılmazdım.
son senelerde bahar gelir gelmez kıra kaçmaya başladım. bunun en büyük sebebi de karpuz yetiştirmek. evet karpuz. çeşitli renk ve desenlerde karpuz yetiştirmeye çabalıyorum. genellikle çabalarım fos çıkıyor. komik komik yarım kiloluk karpuzlar çıkıyor ama onlar çıksın göreyim diye, yaşamak zorunda olduğum hayat tarzı alışkanlık yapmış, herhalde.
bahar gelince en geç 6 da ayaktayım. hemen bahçeye, ot yol, fide dik. 1 saat çay molası ver ve bunların hepsi açık havada pırıl pırıl güneş altında oluyor.
sonra, gümeş tam ısıtmaya başlayınca 8 de falan sahile git. kumsaldan balıkları izle . normalde bulanık olan ama o saatlerde pırıl pırıl olan deniz suyuna bak.
işte bu kısım, açık hava ve güneş, alışkanlık yapıyor insanda. e bunu kışın bulamayınca canın sıkılıyor.
