daha 5 yaşındaydım, annemle nereye gidiyoruz hatırlamıyorum, galatasaray üniversitesi'nin yanındaki banklarda bir adamla bir hatun kişi yiyişmekteler. annemin elbisesini çekiştirerek çifti göstererek;
"anne ne yapıyorlar?" dedim.
annem "birbirlerini seviyorlar dedi".
ben mal mal bakmaya devam ettim. yiyişmekte olan hatun kişi nefes almak için durdu. bana baktı, el salladı ve gülücük attı. ben şaşkın olduğum için cevap vermedim. sonra baktığımı gördüğü halde yiyişmeye devam etti.(hayır, insan minnacık çocuğa olumsuz örnek oluşturacağım, diye düşünür. ya başka bir yere gider ya da bizim gitmemizi bekler. bu minik çocukların önünde sigara içmek gibi bir şeydir yani) bu olaydan etkilenmiş olacağım ki, bizim alt komşunun kızı ile oyun oynarken kıza;
"öpüşmemiz lazım!"dedim.
o da bana " neden? ben öpüşmem!" dedi.
ben de cevap olarak "çarşıda birbirini sevenler öpüşüyordu." dedim.
biz de (dudaklar büzük bir şekilde,kafa sağa sola döndürerek, dil kullanmadan) öpüşmeye başladık. biz öpüşürken komşulardan biri görmüş. hemen yetiştirmiş anneme. hem dayak yedim oklava ile, hem de bir daha o kızı öpemedim.(annem ve onun annesi oynamamıza izin vermedi) yani;
1-bana kötü örnek oldular,
2-onlar yüzünden dayak yedim,
3-kız şimdi fıstık gibi geleceğim ile oynadılar,
4-1 yıl boyunca annem benimle dalga geçti,
sonuç:
ulu orta yiyişmeyin!!
