“Sonra sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız, külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin, yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz, o zamana kadar o kadar karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek…”
