bugün yine orta şekerli kahvemi yapıp, camın kenarına geçtim. Her zamanki koltuğuma oturup. Dışarıyı seyrettim. Ve yağmur damlaları cama düşerken aşağıda sokakta koşuşturan insanları izlemeye koyuldum. Sonra sigara mı yakıp bir küfür savurdum hayata. Ulan içimizde olan onla üzüntü, yarım kalmışlar, daha ne zamana kadar böyle olacak? ne zaman mutlu olucaz? 30 olduk 30. Hayat hızla avuçlarımızdan kayıp gidiyor
