sam dunn'ın a headbanger s journey'deki acemiliğini üstünden attığı, pek bi leziz belgesel. o hintli, çinli, endonezyalı metalcileri görünce "ay, yirim, çok şeker!" demişliğim bile vardır.* "bize az grup geliyor, ama yine de şanslıymışız lan" dedirtir. zira kimi ülkelere daha hiç büyük metal grubu gelmemiş, kiminde metal toptan yasak.
ha bi de, çok pis gaza getirir. misal izledikten sonra, "hööytt, rock bar'a gitmeliyim, metal dinlemeliyim, pogoya dalmalıyım" dedim; ama sonra tek seçeneğimin resimli ve emre aydın olduğunu görüp açtım pantera'nın sesini ipod'da.
