35 yaşını aşmış, çaba gösterse de hedeflerine ulaşamamış, hayalleri iyice uzaklaşmış, kendisi dışında neredeyse herkesin buluşup sohbet ettiğine, çıkıp seviştiğine tanık olmuş, Allah' a bir çıkış yolu ya da ışık için yalvarsa da ikisinin de karşısına çıkmadığını fark etmiş depresif, öfkeli, üzgün insanın yaşadığı tecrübe.
belki çözümler var ama hiçbiri içime sinmiyor. olur da bu çözümleri uygularsam zerre kadar içime sinmeyecek, anlamsızlık ve boşluk dolu hayatım sadece perdelenecek. dünyaya fırlatıldım ve anlamsızlık ve boşluk içerisinde sona ilerlerken vakit dolduruyorum işte. keşke Allah bana küsmeseydi... çıkış yolu bulamadığım ve ışık dilediğim halde bir aydınlıkla karşılaşmadığım için en muhtemel ihtimalin bana küsmüş olması olduğunu düşünüyorum. ona inanacak olsam da mutlu bir hayat yaşayacağımı zannetmiyorum.
intihar da edemiyorum hayallerimi gerçekleştirip mutlu da olamıyorum. hiç bu kadar çaresiz ve umutsuz olmamıştım.
not: bildik tavsiyeler de vız gelir tırıs gider ve hiçbiri işime zerre kadar yaramayacak, eminim.
