dinle ilgilenmeye başlamalarıdır.
bizim çocukluğumuzda din sadece yazın gidilen kuran kursu, ramazanda tutulan oruç ve ezan okununca radyoyu kapatmaktan ibaretti.
bunun dışında din çoğu ortamda konuşulmazdı.
80 lerden sonra çocuklar dinini daha iyi öğrensin aksi halde anarşiz oluyolar gibisinden bir akım başladı.
din konusu deştikçe deşildi. din diye hurafe de konuşuldu, yalanda. o esnada her insanın içinde bulunan muhalif olma hali ortaya çıktı. bu öğretilenlere bir kaç pike yaptılar. baktılar ki yıkılabiliyor. devam ettiler.
sonuç bu.
milyonlarca atayis.
ilk paragrafta anlattığım dinle uzaktan ilgilenmek türk ün genel yapısına uygundu. türk e hiç bir şeyi katı kurallı olarak tam bir şekilde yaptıramazsın. bozkırın rahatlığı ve genişliği hepmizin içinde var. bunu silmek kolay değil.
sen, yok o kural, yok bu kural dersen türk atlar atına bozkırda saçları uçuşa uçuşa koşturur.
