hiç sevmedim kendilerini, hiç sevemedim...
çocukluk travmam olur kendileri...
boğmaca olan bir çocukken, otobüslerde sigara içilen zamanlardı...
şehirlerarası otobüslerin yolcudan çok acı taşıdığı yıllardı...
sabrın, ankara ayazının, yokluğun...
öyle bir çocukluk travması ki aşti bende...
olmak istediğin için orada olmamak, olmak zorunda olduğun için orada olmanın travması.
sabretmeyi zor yoldan öğrenmek zorunda olan 6 yaşında bir çocuğun travması...
sonra milyonlarca doların olmuş, altında porsche'la arkadaşını bırak farketmiyor...
kusuyorsun... öğüre öğüre kusuyorsun her gidişinde oraya...
sizin hiç travmanız yok mu kuzum?
