Mesleğin özellikle psikolojik olarak en yorucu evresidir. işten anlamıyorsanız bol bol ayak işi yaptırılır, işten anlıyorsanız aldığınız 3 kuruş paraya bakmadan size dağ gibi işler yüklenir. işler yetişsin diye acele edersiniz, ufacık bir hata çıksa acele etmeden yap, en ufak hatada ben ağır cezada yargılanıyorum, diye uyarılırsınız. işleri araştıra araştıra yapmak istersiniz bu kez de 2 günde bu iş nasıl bitmez diye laf ederler. Aslında işveren avukatın söylemek istediği şudur: "Ben sana bu işi yapman için 2 gün verdim ama sonrasında bu 2 gün içinde seni adliyeye, icralara yolladım. alakasız 3-4 konu araştırmanı istedim. Öğleden sonra bu yetişmesi gerek diyerek araya 1 dilekçe daha sıkıştırdım. Ama bunların hiçbir önem, yok. Sana para ödediğim için(3 krş) her konuda haklı olduğumu kabul etmek zorundasın." Diğer stajyer kardeşlerim rastladı mı bilmem ama en rahatsız edici durum ise şudur: iş veren avukat asla hatasını kabul etmez. Size yanlış bilgi verdiyse bu durumu kabul etmez. Bilginin yanlış geldiğini kanıtlasanız dahi sen doğrusunu araştırabilirdin der. Örneğin size X işini bitirip bitirmediğinizi sorar ama o işi size ilk kez söylüyordur. O işi daha önce söylemediğini belirttiğinizde ise ben söylediğimi biliyorum, sen unutkansın damgası yersiniz. Özetle işveren avukatla herhangi bir konuda tartışamazsınız. Sorsanız hepsi stajyerleri meslektaş olarak gördüğünü söyler ama çalışırken %90'ında meslek etiğinin "m" harfi dahi yoktur. Anlatmakla bitmez, bir an evvel bitirip kendi yönünüzü çizmeniz gereken bir yoldur.
