Güzel yıllar falan değildi, hatta bok gibiydi. Her şeyden önce inanılmaz bir asayişsizlik vardı. Kapkaç, satanist cinayetler, yok ümraniye sapığı, yok kasımpaşa canavarı, rahşan affıyla aramıza karışan yamyamlar, mafya, pkk'nın en vahşi yılları. Ordunun operasyon gücü falan da şimdikinden zayıftı. iş kemalist subaylara paşalara kalsa bu ülke cortu çekerdi, allahtan özel harp dairesi vardı, ona da amerikancı derler bu ibişler.
Parasızlık şimdikinden daha kötüydü, halk ekmekten şimdinin parasıyla 50 kuruş daha ucuza almak için insanlar şafak atmadan sıraya girerlerdi.
Siyaset şimdikinden kötüydü, istikrar yoktu, şimdi 4 yılımızın siyasi güzergahı belli mesela, böyle bir şeyden bahsedemezdin 90larda. Ilaveten daha skandallarla doluydu. Mhpli bir bakan hatırlıyorum, devletin diye bu kadar yakılır mı be otur bakayım kaloriferin üstüne demişti hademeye, tv çekiyor bu arada dialoğu.
Kültür ve sanat kendilerinden olmayanı anında boğan bir azınlığın tahakkümündeydi, bu daha yeni yeni kırılıyor. Tabi bunda sosyal medyanın etkisi var, xülfü livaneli mesela nasil boş biri olduğunu twitter sayesinde öğrendik. Yön veren adamlardan biriydi vaktiyle.
Tokatçılık, saadet zincirleri vs şimdikiyle denkti.
Göçmen ve kürd sorunu olmasa tc 20 yılda çağ atladı derdim ama yine de diyemiyorum.
