çok acı veriyor be, tam 8 ay oldu. bugün de doğum günü. adam hiçbir şeyi yokken bir anda çekip gitti.
iki tane küçücük kız çocuğu ve geride bıraktı eşi, sevenleri...
düşündüm de bu hayatta en çok senden destek görüyormuşum. En çok sen yanımdaymışsın. hiç kimse bana senin kadar kıymet vermiyormuş.
hayatım gerçekten ıssız bir çöl gibi. ne bir yanım ne de karım... bom boş bir çöldeyim sanki be kardeşim. düşerken kaç defa tuttun ellerimden. kalkarken kaç defa yanımdaydın.
hep vardın ve hiç gitmeyecek gibi yanımdaydın. neden lan neden gittin....
hayat çok acıymış be kardeşim.... bana hep derdin ya lan boş ver hepsi aynı, bırak bu kadar kafana takma diye. şimdilerde ne kadar yalnızlık çeksem ve ne kadar çaresizsem hep sen varmışsın gibi yaşıyorum ve sen buradaymışsın gibi, bana hep destek oluyormuşsun gibi yaşıyorum hayatı.
hiç unutmuyorum bir gün şöyle konuşmuştuk birlikte. lan dedim olur da ben düşersem sen kaldır beni, sen düşersen de ben kaldırayım... kimseye muhtaç olmayalım dedim. balık tutuyorduk teknede.
şimdi kim beni kaldıracak lan? kim yanımda olacak? kim bana güç verecek?
beni en çok ne acıtıyor biliyor musun?
- çocuklarının büyüyüşünü asla göremeyecek olman.... ergenliklerinde, ilk aşklarında, ilk zorluklarında , ilk işlerinde asla yanlarında olmayacaksın... seni hep fotolardaki halinle ve o sesinin tonuyla hatırlayacaklar...
artık çocuklarını çocuklarımın yanına koydum, artık iki çocuğum ve iki yeğenim var.
hiç kimse bir babanın yerini asla tutamaz. ama elimden geleni yapacağım be kardeşim. sözüm olsun hep yanlarında olacağım. sözüm olsun en azından bir amca olacağım.
bu hafta mezar taşını yaptırdı abin, dedim ona eğer yanında civarında boş bir yer varsa hemen alayım diye. çünkü er ya da geç senin gibi göçeceğiz bu diyardan... en azından olur da ölürsem yakınlarında bir yerde olayım be kuzen. belki yine kaldırırsın beni ayağa. yine beraber bir ekmeği bölüşürüz bir yerlerde....
