tam 8 sene oldu gideli. o gün benim hayatımın sıcacık, heyecan dolu, renkli bölümü de gitmiş oldu. ruhumdan asla dönmeyecek bir parça koptu gitti. ailem kadar kimse sevmedi beni. siktir edilmeyi, unutulmayı, önemsenmemeyi, uzaklaşmayı, içime kapanmayı hep insanlardan öğrendim. annem Cennet' e gidince de onun sıcaklığı da gitmiş oldu. artık aile kadar kimsenin sevmeyeceğini biliyorum. kadınlar bana terk edilmeyi, seçtikleri yabancılara öfke duymayı, onları görmezden gelmem gerektiğini öğretti. erkekler sözümün değer taşımadığını, beni istedikleri gibi eleştirip benim eleştirimi duymaya ihtiyaçları olmadığını gösterdi. insanların yanında rahat hissetmiyorum. sevgililere öfke duyuyorum. istedikleri zaman istedikleri erkeği seçeceklerini ve kimi seçeceklerini bildiğim için güzel kadınları ve ' ideal erkek tercihleri ' ni sevmiyorum. zaten insanlar beni sadece sinirlendirmek, borç istemek, aşklarını gözüme sokmak istediğinde hatırlıyor.
yokluğu her zaman hissedilen ve gidince sizi yabancıların soğukluğuyla baş başa bırakan güzel varlık. Allah babamı ve kardeşimi korusun. onlar ve galatasaray olmasaydı bitmiştim ben.
