okuduğuma ve duyduğuma göre new york ve paris metrolarında kimse göz teması kurmazmış. ancak ne zaman metroya binsem, kesinlikle uzun süre suratıma bakan biriyle karşılaşıyorum, istediğim şeylerin olmadığı ve istemediğim şeylerle karşılaştığım canım hayatımın getirisi, ve rahatsız oluyorum. sırf bu yüzden çok sevdiğim bir mekana gitmeyi bıraktım. rahatsız etmenin öncesinde birine dik dik bakmak görgüsüzlüktür ama kimsenin umrunda olmuyor. üstelik tüm bu saçmalıklar beni buluyor. evden çıkarken '' bakalım bu sefer nasıl bir saçmalıkla karşılaşacağım ? '' diye çıkıyor ve yanılmıyorum. alıştım artık.
bir ulaşım türü.
