şu yaşıma geldim başaramadım. sert ve kontrol meraklısı tiplerle çıkarlar, kibar davranan erkeği sahte bulurlar. yol ve yer vermeyi asılma çabası olarak algılamaktan vazgeçmezler. hep tornadan çıkmış gibi aynı tiplerle ve mesleği olan kişilerle( yakışıklı, uzun boylu, fırlama, iri yarı, motorcu, dövmeci, sporcu, müzisyen) çıkarlar ve bilgiye, kültüre çok az önem verirler partner seçiminde. gülümseyip bakınca uzaklaşırlar ama bakmayıp görmezden gelince yaklaşmak için çıldırırlar.
eğer bu gün haklı bir öfke taşıyorsam kadınlarla yaşadığım tecrübeler ve bir türlü anlam veremediğim tavırları bundan büyük pay taşıyor. yanlış anlaşılmasın, yine kibar davranan, saygı gösteren bir erkek olacağım kadınlara karşı ama içimdeki öfke hep aynı tercih ve tavırlarla karşılaştığım sürece ölünceye dek silinmeyecek.
dünyanın en zor icraatlarından biridir. üstelik bunu sadece ben düşünmüyorum.
not: şimdi neler yaşadığımı hatta aşağılamaya bile maruz kaldığımı bilmeden beni suçlayan hatta dalga geçen hanımefendiler çıkacaktır. onlara herkesin hayatının farklı olduğunu hatırlatmak isterim. mesela asla ideal erkek olarak görmediğiniz ben öfkelenmeyeyim de ne yapayım ? bundan hoşlanmıyorum ama bunu aşamıyorum da çünkü bir değişiklik göremiyorum. yine de doğruyu ben yapmak ve bu histen kurtulmak istiyorum. siz yine aynı erkeklerle sohbet edin, çıkın, sevişin. ilişkinizi gözüme sokmayın yeter bana.
