osmanoğlu soy ismini duyunca aklıma "lalanın aq" tiviti aklıma gelir gülürüm.
rahmetli rafet dedemin kardeşi vardı ünal amca. çok kibar bir insandı. hiç unutmuyorum fındıklı yaylasındayız, taneli veya tanesiz bir çorba içiyoruz önden, yemek vakti. ben de daha çocuğum yani ilk okul çağlarım, belki biraz da iştahla "fılığğp" yaparak ve bu hanımefendinin "yanlış" diye gösterdiği tutuş-içiş şekliyle içiyordum. bana o kadar kibar ve tebessümle kaşığı böyle tutup böyle içmelisin demişti ki, görgü kurallarına düşkünlüğü tâ o zamandan kalır, demek ki dedim her şeyin bir yakışığı var.
allah selamet versin bana bir şey öğretmişti işte, mersin'de sahil kenarında yaşıyormuş şimdileri.
