kate winslet ın almış olduğu övgüleri fazlasıyla hak ettiği filmde leonardo di cprio da bir hayli üstün bir performans sergilemiş. klasik şekli ile yaşandığı takdirde evlilik kurumunun kalıpların dışındaki insanları nasıl bunalttığına, körelttiğine dair çok başarılı bir senaryo. üstelik tüm kavga gürültüye rağmen son derece yalın bir anlatımla işlemeyi başarıyor film konuyu. fakat ne yazık ki ingiliz yönetmen sam mendes e rağmen film fazlasıyla amerikan sineması kokuyor. oracle rolünü üstlenmiş bir yarı delinin seyircinin gözünü çıkaran didaktik monologları, gereğinden fazla dramatik bir son ve toplumun çoğunluğunun güya ne derece kalıpçı* ve tek düze olduğunu simgelemek üzere filmde yer alan yan karakterlerin grilikten uzak siyah ve beyaz kadar net hayat görüşleri filmdeki rahatsızlık verici bir kaç unsur. yine de seyredilesi bir film. titanic faciasından sonra bu ikiliyi düzgün bir yapıt içinde görmek insanı mutlu ediyor.
