sen her şeyi ona yükler, her şeyden ona sığınırsın ama hüzün bulut gibidir. içinden geçerken etrafını görmez olursun ama dağılacağını ve incecik bir katman olduğunu bilirsin. elinle tutmaya çalışsan tutamazsın da etkilerini her yanında hissedersin. hem gereklidir hem de ulaşılmaz. hem kurtulamadığındır hem de varlığını unuttuğun zaman zaman...
hüzün bulut gibidir; çok hafif... ve herkesi taşıyamaz. tüm ömrün ağırlığını bahane edip hüzüne sığınmaya çalışır ya hani insan, mutsuzluğu bir halt sanır. mutlu olmak için yaşıyorum deyip deyip mutsuz olmak için bahaneler üretir. o anlarda bile, bir gülümseme ile aydınlanıverirsin; güneşli havalarda dağılıverir ya hani bulutlar, işte öyle. hüzün gözlerinden akmayı bırakıp siliniverir. eğer gerçekten yoksa hamurunda, seni taşıyamaz hüzün. iklimine uyar. ılık ve yağışlı günlerinde gelmesi çok acıtmaz da, hep kasvetli yaparsa havanı çekilmez...
