teknoloji öyle hızlı ilerliyor ki...
biz makinelere akıl ve zeka veriyoruz. bu hızda ne makineleri ne kendimizi kontrol edemiyoruz. makinelere verdiğimiz akıl zeka ile insan doğasında ki kolaylığı seçiyor ve akıl zeka işlerliğini makineye devredip sonuçlara seviniyoruz.
bunun yansıması olarak aklı zekayı kullanan insanlar toplumda yok denecek seviyeye geliyor. sadece makinelere aklı ve zekayı verip onların muhakeme yeteneğine güvenen insanlar toplumu yönlendiriyor. makineye aklı ve ekayı veren insanlar dışında kalanlar aklı ve zekayı kullanmayı bırakıyor. sadece başkalarınca oluşmuş normlara kendilerine teslim ediyor, düşünme becerilerini kaybediyor. akıl ve zekanın en büyük eseri makine alet yapmak olmadığını unutuyoruz.
ahlak ve etik değerlerle, insan olma erdemi akıl ve zekanın en büyük eseri. aynı şekilde ölüm yıkım savaş ve domuz gibi doyma hissi olmadan tüketme için gerekli olan şeylerin elde edilmesi de akıl zekanın işi.
eski şeyleri asla üretemeyiz. bugün cappela pontificia olarak kullanılan sistina şapeli tavanını en mükemmel ressamlar ve sunway taihulight süper bilgisayarıyla-ultimaker tarafından yapılmış 3 boyutlu yazıcıyla yapın, michelangelo tarafından sistina şapeli tavanına yapılan dokuz pano gibi olacak mı?
ressamın ruh halini yansıtan fırça ve renk ahenkini derinliğini yansıtabilecek mi?
200 sene önce giovanni strazza tarafından yapılan the veiled virgin... bu mermer eserin bir insan elinden çıktığını bilmek veya bir 3 boyutlu yazıcıdan çıktığını bilmek... hangisi daha değerlidir?
eski şeyleri yapmadan önce bir giovanni strazza veya bir michelangelo yetiştirmeliyiz.
eski şeyleri istesek de yapamayız, makineleşme teknoloji bizim yaratıcılığımızı ruhumuzu yok etti.
