Ateizmle ve ateistlerle saygı çerçevesinde kalıp saldırıya geçmedikleri sürece sorunum yok ve olmaz da. Saygı duyarım. Düşünce her zaman iyidir. Tartışmak da öyle... Fikirler çarpışsın, ön yargılar ve saplantılar değil! Biz mucizenin ta kendisiyiz; çünkü tanrının varlığının en büyük kanıtı da biziz. Aslında biziz yerine "ben" demem gerekir. Aklımın içine bütün alem sığıyor. Anlamasam ve sırrına eremesem de bu böyle. Peygamber olayı insani zaafın tezahürü sadece. Allah elbette erişebileceğimiz bir varlık değil. Bunun yerine sosyal birer canlı olan bizleri toparlayıp amaçları eşitleyecek yaşayış modelleri geliştirmek gerekli olmuş. Peygamberler bunu sağlayan köprü gibiler. Bizler irademizi inanacağımız sağlam değerlerle yönlendirmez isek; o vakit dünya şimdikinden daha berbat bir yer de olabilirdi. Hoş; bu berbatlığı oluşturan da yine bizleriz. inanışımızı alet ettiğimiz pis egolarımızla çirkinleştirmekten başka ne işe yarıyoruz ki bu dünyada? iman benim içimdeki bir şey ve kimse onu benden alamadığı gibi ben de başkasından inandığı ateizmi alamam. Renk körü olan biri, bunu dış uyaranlar vasıtasıyla yönlendirilerek öğrenmektedir. Yani belki de hiçbir zaman böyle bir hastalık olmamıştır ve o insan bu hastalığın kendinde var olduğuna inandırılmıştır, olamaz mı? Kimbilir.
