ben bu hissi asla anlamıyorum çünkü yalnız birisi olduğumu çok düşünmüyorum. her gün görüştüğüm bir arkadaş grubum var, her aradığımda açan istediğimde yanıma gelen kuzenlerim var, bir ailem de var hepsini canımdan çok seviyorum ama gel gör ki günün sonunda köpek gibi yalnız hissediyorum kendimi sanki kocaman bir yapbozun tam ortasında bir parça eksikmiş gibi geliyor asla anlamıyorum her gün saatlerce düşünüyorum bana bu denli yalnız hissettiren şey ne ama asla bulamıyorum belki de hepsinin geçici olduğunu bilmemdendir. arkadaşlarımla 81 ile dağılmak üzereyiz son aylarımız, şehir değiştirince ailemle de elbet ayrılacağım zamanla eş dost evlenecek çoluk çocuk derken belki görüşemeyeceğiz bile işte o gün hayatımın sonuna kadar yalnız kalacağımı o kadar iyi biliyorum ki belki de bunu bilmem bana bugün bu kadar yalnız hissettiriyor bilmiyorum.
