Nuri Bilge Ceylan'ın fotoğraf sanatçılığı geçmişini fazlasıyla kullandığı filmidir. Oyunculuklar ve verilen fotoğraflar dışında gözüme çarpan bir başka nokta ise bir sahnedir. Denizde boğulan çocuğu, abisinin eziklik anında hayal etmesi muhteşem bir psikolojik saptama. Velhasıl-ı kelam kötü bir film değildir. Ödülü hakedecek kadar muhteşem olmasa da yerilecek kadar yerle yeksan olduğunu düşünmüyorum.
