Kuşkusuz her seferinde aklımı başımdan alan kapsama imkanı hadisesi. Dışarı dediğin o kadar çok u küçücük bir perde örtüyor inanılır gibi değil, bilinir gibi de değil. Beni terk eden Gavur sevgilim bunu söylediğimde örtme kelimesine vurgu yapmamı zekice bulmuştu, oysa zekam yok, olanlarla ve oldurmalardan doğan edimlerimi işleyişte veya kullanışta harici zihin kullanıyorum. Saçma dehası gibi bir şey söylemişti. Ben tam hatırlamıyorum söylediklerini, zira gülümsemesinin hacmen kapladığı alan kendisine estetik teleskopuyla bakıldığında ancak zar zor bir bakışta tam halde görülebilmeye sığıyordu, o kadar uzaktaydım idraktan. Ki en yakını benken bile bu, herhangi bir maksimum uzaklığın mesafece değil, onu deneyimle onunla ilişki kurma uzaklığı olarak bu uzak çok uzaktı. kendisi ileri, geri gibi yöne yönelten yöndü de diyebiliriz: ne kadar gidersen hep o kadarı daha var. Ufuk değil ama ufuklar tümeli olabilir belki. Şimdi nerede biliyorum ama kendi hakkımda bunu söyleyemem. Diye Demedi kimse.
