ali şeriati'nin çok sevdiğim bir sözü vardır "namaz kılarken gökteki allah'a, bir iş yaparken de yeryüzünde ki putlara tabi olursunuz" der.
islam inancının diyalektiği açısından, felsefe-düşünce vb. açısından; konuyu kalkıp inandığı dinin kitabı neden gelmiş, kime gelmiş, ne anlatıyor da neyi istiyor, bir a4 kağıdın yarısını doldurmayacak inanç temeli neden yüzlerce sayfa tutacak kitap haline gelmiş diye merak ederek okuyup anlayarak bu dine girmemiş de babasından kalan miras gibi din sahibi olanlara ne-nasıl anlatabiliriz diye düşünüyorum.
islam inancında din adamı, ruhbanlık, dini bir makam mevki sahibi yani yaratan ile kul arasında ne amaçla olursa olsun insan-dini bir hüküm verici yoktur.
peygambere bile mealen "sen kim oluyorsun, sen onların üzerinde hüküm verici, zorba, idareci değilsin. biz istesek hepsini iman ettirirdik. sen sadece söyle geç, insanlara karışma" diye fırça atan uyaran allah'ın islam dini "benim gibi düşünmüyor, inanmıyor, giyinmiyor, sakal bırakmıyor, benim gibi bu şekilde namaz kılmıyor ibadet etmiyor, benim dilimde ibadet etmiyorsan sen cehennemliksin, kafirsin" diyen dine dönüşmüş.
din artık bir meslek, bir iş kolu, bir kazanç gelir para kazanma makam mevki sahibi olma aracı oldu. din için yapılanların karşılığı getirisi kazancı allah'tan değil de insanların cebinden karşılanıyor. din bir meslek iş olunca mecburen insanlar allah'a değil o işi ona verenlere, ballı kaymaklı maaşlar getiriler makamlara vesile olan insanlara tabi oluyor.
namaz kılarken gökteki allah'a, bir iş yaparken de yeryüzünde ki putlara tabi olursunuz. bunun için din bir iş makam mevki aracı maaş gelir getiren değildir.
