Kuşkusuz şimdinin bile anlatı olduğu yaşamada, bütün konuşmaların o şeyden doğrudan bahsetme değil üzerine konuşma olması düşünülünce dünya nesnesine yöneltilen nasıl ve ne gibi sorularla ses, koku, tat vb. verileri almayı taklit -ve duyu varyasyonu- olarak bir içi olan insanın, şeylerle münasebette bir başka duyu verisi araması, yani psikolojik nesnede - niçin ile- nesnenin bir niteliği olduğunu sandığı "telos" aramasında olması ve bunun da verili olmayışı, ancak her geri çağırma veya önüne koymada eksik parçaları kendisi tamamlayan, yamayan beyniyle bu konuda ve benzerlerinde lehte yahut aleyhte ciddiyetle konuşması, düşünmesi, sonuç araması eğer keyfi değilse zaten bir dininiz olduğunu gösterir: anlatılayan benin içi'ne tapınma.
