inanmak isteyene insanın kendisi, içinde yaşadığı dünya ve onun içinde yer aldığı kainat yeterli. inanmak istemeyenler ise bütün bunları gördükleri halde yine inanmaz ve inkâr ederler. çünkü iman ve inkâr hür iradeye bırakılmıştır. insanın aklını nasıl kullandığı esas.
akıl derki: insan vücudunda 50 trilyon hücre var, bu hücreler saniyede 3 bin değişik reaksiyona ve kimyasal tepkimeye girer. bu da kabaca bir hesapla saniyede 150 trilyon hareket iş olay demektir. bu kusursuz mekanizma nasıl oluyorda kendi kendine işliyor? diye sorar. yani sen dolmaları yutuyorsun, hangi vitamin hangi besin hangi mineral nereye nasıl gideceğini kendi biliyor. beyne kalbe ciğerlere vs diğer organlara ne şekilde taksim edileceğine kendi karar veriyor. karaciğer hangi enzimleri salgılayacağını biliyor. hücreler alınan besini ne şekilde enerjiye çevirecek, ne kadarını yakacak, çıkan atık maddeyi nereye gönderecek, besinin ne kadarını saklayıp depolayacak biliyor. vücuda mikrop girdiğinde hangi eski yeni antikorları üretecek biliyor. iyi de bunları nerden biliyor? kim öğretti bu kadar bilgiyi hücrelere? insan vücuduna çalışmayı kim öğretti? şayet bu kusursuz varlık bir yaratıcıya muhtaç ise o halde onu yaratan benden ne istiyor? ne bekliyor? her hücrenin bir görevi varken bu kâinat sisteminde aciz bir insan olarak benim görevim ne? akıl bunu sorar. sormuyorsa bilmiyor okumuyor düşünmüyor demektir. okusaydı bunları bilir düşünürdü. okumayanlar düşünemezler.
ötekinin aklı da şöyle çalışır: insan var. varsa var. kainat var, varsa var. bi şekilde olmuş işte banane. sanane. ona ne. buna ne. insanın görevi ne: yiyip içip keyfine bakmak. kainatın görevi ne: ben ne bileyim o kadar yıldızın galaksinin güneşlerin kara deliklerin ne işe yaradığını, neyime lazım?? tanrı varmış, peh. madem niye yaratmış, şeytanı niye yaratmış, dinler neden var? dünyayı niye yaratmış? bana mı sordu? beni imtihan ederken benden izin aldı mı? din neden var? ne gereği var? dünyada onca olay var madem niye müdahale etmiyor? ben yaşantıma bakarım. yaşarım ve ölürüm ötesi beni ilgilendirmez. sahi siz niye inanıyor yada dinlere iman ediyorsunuz ki? gereksiz bence. ölümden öte köy Yok. boşuna uğraşıyorsunuz siz.. vesaire vesaire. bir sürü abuk sabuk felsefe. delil? delil yok ortada. küfür felsefeyle yürür çünkü. aklı demagoji yapmak için kullanırlar. gerçekleri eğip bükmek üstünü örtbas etmek yok saymak yada inkâr etmek için. kabul etmek tabi olmak kul olmak için değil.
biraz daha sivri zekalı olanı ise şöyle der: bu muazzam kainat, bir yaratıcıta ihtiyaç duymayacak kadar kusursuz. şunu sormaz ama kendine: ya yaratan bu kusursuz kudretini sebeplere bağladıysa? ya bu tüm maddi materyal kendi kendine işleyecek şekilde tasarlandıysa? öyle ya, hiçbir şey kendi kendine olmadıysa ve bir başlangıca ihtiyacı varsa o halde bu düzeni kim inşa etti? ve neden? bunu sormaz insan kendine, çünkü işine gelmez. o zaman sorumluluğu açığa çıkar ve gereğini yapma zarureti hasıl olur. bunu yapmak istemediğine göre bu soruları da sormak istemez. keyfine göre yaşamak varken niye sorsun ki? onun aklı keyfine tabi. nefsini ilah edinmiş o. bir yaratıcıya ihtiyacı yokki nefsi yeter ona.
basit bir kitabın bile bir yazarı bir ustası varken, insanın ve kainatın başıboş sahipsiz olduğunu iddia etmek insanın aklıyla dalga geçmektir. halbuki akıl oyunlarıyla insan sadece kendini aldatır, kendi gibi olanları da elbette. hem düzenin ve nizamın içinde yaşayıp hem kaosa koşmaktır. evet, küfür bir kaostur sahibi için. halbuki Allah her kaostan bir nizam yaratandır. istedikleri kadar inkâr etsinler gerçeği değiştiremezler. zira gerçek çıplak ve apaçık ortadadır. yaratana en büyük delil insanın ta kendisidir. insan kendini inkâr etse ne olur ki, bak alem kainat insan ve nizam devam ediyor. kıyamete kadar da devam edecek, hatta ondan sonrası da var. ya yok işte, diyenlere: bigbang den öncesi de yoktu ama var oldu. sonra tekrar neden var olmasın? neden varetmesin ki?? o zaman da sana sormadı, ondan sonra da sormayacak. sen kendi haline yan insan. Allah işini bilir. o mükemmel yaratandır. her işi hikmet doludur. sen acizsin zavallısın. bırak yaradanla boy ölçüşmeyi de dön kendine boy aynasında bir bak. ey bugün kaosun efendiliğine soyunan insan, dün nerdeydin? yarın nerdesin? gençliğine güvenme, bir gün gelip iflahını kestiğinde bu felsefeler işine yaramayacak seni kurtarmayacak cenabı hakkın elinden. mahşeri gördüğünde gözlerin faltaşı gibi açıldığında aklın başına gelir merak etme. o zaman nereye kaçacaksın? aklın da para etmeyecek, "ya rabbi ne olur tekrar dünyaya gönder bizi, bak nasıl kulluk edeceğiz sana gör" diye yalvarışların seni kurtarmayacak. bugün sen kralsın ya, o gün geldiğinde helak olacaksın helak....!!!
