boğaziçine uğrayın; yalısının rıhtımında kendisini ela-leme teşhir eden pijamalı insanlar göreceksiniz.
bir sandala binip sahil boyunca ilerleyin, sağınızdan solunuzdan geçenlerin çoğu pijamalıdır.
suadiye taraflarına buyrun; küstah kübik mimarilerin küstah balkonlarında pijamalılar...
ayağında bir çift mahmutpaşa terliği, sırtında alacalı bulacalı bir pijama, asfaltın üzerinden gazete okuyarak geçenleri bile gördüm.
bir zamanlar, patiska entari devrinde, sırtına paltosunu çekip ve kurt başlı bastonunu kavrayıp gecelik entarisiyle mahalle kahvesine çıkan kellifelli insanlar hatırlarız.
acaba pijamayı, bâlâ üniforması ayarında resmî ve muhteşem bir giyim vasıtası sanan bu kenar dilberleri, sabık entari zariflerinin çocukları mı?
pijama ancak yatak odalarımızdaki aynanın görebileceği mahrem bir istirahat kılığıdır ve affedersiniz ama pijamayla elâleme görünmek, anadan doğma çırılçıplak görünmekten daha çirkin ve ayıp...
orta halli bir ingiliz, kendisini pijamasıyle oda hizmetçisine bile göstermekten haya eder.
hey gidi avrupalılaşma gayreti hey!
ruha nüfuz edemeden üstünkörü madde kopyacılığıyle bir medeniyetin avlanamayacağına, bir çoğumuzda şu zaman ve mekânını şaşırmış olan pijama ne güzel misâl!
