sonu başından belli olan filmlerden, hikaye gayet sıradan ama filmde kullanılan teknikler değişik ve başarılı. filme hakim olan koyu tonlar, hikayenin yavaş akması depresif havayı yaratmada etkili olmuş. oyuncuları kapatarak pencerenin, tabelanın kadraja girmesiyle insan onları gözetliyormuş hissine kapılıyor. norah jones un eksikleri dışında jude law la natalie portman ı doya doya izleyemiyoruz. ne çok kötü ne çok iyi, orta halli bir film işte. yalnız film bittiğinde insan fena halde tatlı bi şeyler yemek istiyor.
