Kıymetli yazar, eğitmen, düşünür...
insan ve anne...
Çocuklar için yazdığı kitapları okurken, nasıl da çocuk kalmış yanlarımız varmış anlıyor insan...
Belki de çocuk yaralarımız var...
Çok kıymetli mindfulness eğitimine katılan şanslı insanlardanım...
O kadar yaptığı işin hakkını veriyor ki...
Bir de hayat bir o eğitimden önce var, bir de sonra var...
Aynı hayat ama farklı farkındalıklarla yaşamına devam ediyor insan...
Hani o hep hayat çok hızlı akıyor ya artık, çoğumuz kayboluyoruz, artık yetişemiyoruz...
Hissedemiyoruz... Esen rüzgarı hissetmeden, hissedemeden yaşıyoruz...
Bakıyoruz, ama göremiyoruz, o anda kalamıyoruz...
Zaman geçiyor ve biz bedenimizi, sinir sistemimizi yok sayarak, ona rağmen yaşamaya çalışıyoruz...
Eksik yaşıyoruz... Bedenimizi, sinir sistemimizi aslında varoluşumuzu inkar edip, onu zaman içinde taşıyoruz ya...
Meğer, ''Yeter artık bir nefes almak istiyorum!'' isyanı insanın, o kadar da kolay bir mesele değilmiş...
işte bir nefes almak istiyorsanız, ama gerçekten bir nefes...
O nefesi almayı öğrenmek gerekiyormuş meğer...
Aslında doğuştan var olan ve bizim yolda kaybettiğimiz o eşsiz yeteneğimiz...
Nefes almak... Gerçekten nefes almak!
Yoksa bir nefes bile alamadan yaşatıyor bizi mevcut iklim...
Ülkemize kattığı tüm değerler, yaptığı tüm kıymetli işler için kendisine sonsuz teşekkür ediyorum...
Memlekette yaptığı işin gerçekten hakkını veren, işini özüyle yapmaya çalışan insan...
Teşekkürler...
