"bir şey gibiydi... bir şey gibi kötü!"
"siz hiç sabunluyken ağladınız mı?"
"sizin hiç babanız öldü mü?" tek bir sorudan da şiir olur, gösteriyor.
ve evet insan algısı ilginç savunma mekanizmaları yaratıyor, biz farkında bile olmadan. dostoyevski idam mangasının önündeyken, ağaçta öten kuşa takılmış gözleri; bazen bir fayans, bazen bir kuş, bazen bir taş... alıp götürsün diye, gözünün içine bakarsınız, sizi başka bir zamana.
